Peter Greenaway w swoim debiucie pełnometrażowym zabiera nas nowożytność Anglii XVII wieku, obraz arystokracji jest obłudny, nieobyczajny i bardzo rozpustny. Nuda panująca, wzbiera pomysłowość, podnietę, adrenalinę, sztukę.
Pani Herbert wynajmuje sławnego artystę - rysownika Pan Neville, który ma uwiecznić w 12 rysunkach piękną posiadłość rodu Herbertów, stanowi to prezent dla małżonka zleceniodawczyni. Kontrakt rysownika jest szczególny, ponieważ obejmuj okres wykonania rysunków, wybranie miejsc, które mają być sportretowane, godziny pracy przy poszczególnych miejscach, należność oraz należność w naturze, wynikająca z zaspokajania potrzeb erotycznych artysty przez zleceniodawczynię.
W pięknych okolicznościach natury, piękna budowla, dopracowane szczegóły i detale wyposażenia, scenografii, pojawiają się ludzie w swych pięknych, kunsztownie wykonanych strojach, a o same dodatki zadbał diabeł z peruka na głowie.
W trakcie powstawania rysunków od początkowych kresek do trójwymiarowego realizmu, z zachowaniem wszystkich szczegółów, które nieodłącznie towarzyszą arystokracji, służbie i żywym posągiem, intrygujący człowiek w kolorze zielonym alter ego artysty i samego reżysera. W trakcie pracy artysta zaczyna dostrzegać w swoich pracach elementy, które staną się początkiem intrygi kryminalno-nieobyczajowej, wciągnięty przez panią Herbert i jej córkę Talmann. Niewinna intryga alegorią staje się do botaniki, tu nasuwa się owoc granatu, który płodność i krew symbolizuje, więc rysunki, erotyczne usługi i zagwarantowanie potomka przedłużającego ród Herbertów...
Film jest arcydziełem artystyczno-wizualnym, długie, statyczne ujęcia, teatralność, przepych, dialogi typu wartościowego, zabawnego, nudnego, filozoficznego i bezsensownego też się wkradają, a nam gwarantują świetną zabawę.
Specyficzne narzędzia optyczne (siatka Durera) umożliwiają wierne odzwierciedlenie obrazu posiadłości....zburzeniem tej idealności są owce, czy pojawiający się zielony posąg.
Żywy posąg jest intrygujący, pojawia się i znika, ciekawość wzbudza by za chwilę w przyziemność popaść i szukać wzlotów i wyższych celów w symbolicznej scenie z ananasem.
Anthony Higgins niezwykła kreacja.
Klamrą scalającą i oprawiającą jest doskonała muzyka Michaela Nymana, która czyni to skończonym dziełem symetrycznej intrygi kryminalnej w kostiumie.