Czy to klimat, czy sentyment z dzieciństwa - to samo napisałem w jednej z odpowiedzi i cieszy mnie, że ktoś bez klapek na oczach krzyczy - Englund! Englund! Tylko Englund! Jak ja nie lubię filmowych fanatyków... Wielu z nas po prostu dorastało na wymienionych przez Ciebie horrorach, wryły się w naszą świadomość i to jest ten "klimat" o którym wszyscy tak zawzięcie mówią. Marzy mi się taki eksperyment. Wymazać fanom serii pamięć o poprzednich częściach, puścić im remake, a potem dopiero oryginał. Reakcje mogłyby być ciekawe ;)

Rekacje byłyby całkowicie odwrotne co do orginału. Remake pewnie by królował. Przede wszystkim za efekty które są dużo lepiej konstruowane od lat poprzednich. A co do Freddiego...świetnie grał!!!! Taki zabójca - luzak. Nie przejmował się niczym, tylko wykonywał swoje "zadanie". A aspekt ukazania Freddiego jak "zboczeńca" w remaku - świetnie im to wyszło!!! Gratuluje filmu. I całość (orginały z lat poprzednich jak i remke z 2010r. = trzeba mieć w swojej kolekcji filmów).

Apropo kolekcji, to ja muszę powiększyć swoją kolekcję figurek o nowego Freddyego i postawić obok starego ;)

Zgadzam się w zupełności. Ja swoją przygodę z horrorami zaczynałam właśnie od "Koszmaru..." i, zgodnie z tendencją, jaką widzę na dyskusjach dotyczących tego remake'u, powinnam ciskać w niego gromami i domagać się powrotu Roberta Englunda. Otóż nie zrobię tego. Robert jest moim mistrzem, nie będę się wypierać, ale Jackie absolutnie mu nie ustępuje. Jego wygląd jest powalający, teksty tak samo. Ja tam zawsze uważałam Freda za maskującego się pedofila, więc ten motyw w remake'u, pokazany wprost, mi się spodobał. Oczywiście, że remake nigdy nie uniknie porównania z oryginałem, a oryginał "Koszmaru..." większości z nas kojarzy się z pierwszymi krokami po krainie horroru, więc jako taki budzi sentyment i opór wobec przeróbek. Ale myślę, że warto ten opór przełamać i spojrzeć na nowego Freddy'ego świeżym okiem. Bo na pewno na to zasługuje, nawet jeśli arcydziełem nie jest. Jedynym moim większym zastrzeżeniem jest to, że twórcy nie do końca poradzili sobie z senną atmosferą i postawili jednak na najbardziej banalny sposób straszenia, czyli nagłe pojawianie się Freda. Można było popracować nad stworzeniem bardziej onirycznego klimatu, który sam w sobie budziłby poczucie zagrożenia - mistrzem tego jest Lynch. Ale w sumie nie można zbyt wiele wymagać od filmu o mordercy z brzytwami na palcach:P. W swoim gatunku i tak jest on jednym z najlepszych przykładów.

tzreba docenić twórców remake'u za to jak przerobili oryginalny scenariusz. Jest jasny, nie zostawia luk, akcja toczy sie szybko, nie daje widzowi odpocząć. Co do kreacji nowego i starego Freddiego niestety sie nie zgodze. Oryginał wygrywa pod każdym względem.

"Jest jasny, nie zostawia luk..." litosci

Słusznie- jako maniak horrorów i GRANDE FAN "Koszmarów..." ogłaszam, że remake im się udał. Wiadomo, że oryginału postaci Freddiego nie przebiją, dlatego nawet nie próbowali. Po prostu go zmienili, dodali ciekawe wątki w jego historii i to jest zajebisty plus. Jeśli mają pomysł(oby nadal dobry) na kontynuacje serii to z chęcią poczekam...

warto jeszcze wspomnieć o warstwie wizualnej nowego Koszmaru - kolory, ciekawe ujęcia, ciekawe pomysły na sceny (np. przeplatanie się snu i rzeczywistości w aptece lub scena w basenie), wszystko to sprawia, że na film "przyjemnie" się patrzy.

(w końcu reżyser zaczynał od kręcenia reklam i teledysków)