Remake „Koszmaru z ulicy Wiązów” prezentuje podobnie głębinowy poziom jak remake „Piątku 13-tego”. No i podobnie jak on ma on kilka znaków rozpoznawczych wychodzących hurtowo remake’ów klasyków. Ma irytujących, plastikowych i całkowicie antypatycznych bohaterów odegranych przez aktorów tak słabych, że w polskich serialach ze świecą takich szukać. Ma kiepski scenariusz, który sprawia, że fabuła ogranicza się do tego, iż któryś bohaterów zasypia, po czym jest molestowany przez Freddy’ego. Szczątkowa fabuła polegająca na docieraniu gł. bohaterów do traumy z dzieciństwa jest zwyczajnie zmarginalizowana, gdyż twórcy poświęcają na to zaledwie kilka sekwencji. Przeważa znacznie wałkowana Przyjemności w oglądaniu tego nie miałem żadnej, jako, że ani na bohaterach mi specjalnie nie zależało, ani Freddy nie był na tyle wyrazisty (albo scenariusz nie pozwolił aktorowi rozwinąć skrzydeł), żeby z wypiekami na ustach czekać na jego pojawienie się. Końcówka pokazuje, że panowie od remkake’u chcieli dodać coś od siebie. Niestety końcówkę podobnie jak cały film oglądałem z jednego powodu: zacząłem oglądać. Ogółem film jest nudny, a sama muzyka (ta sama co w oryginale) to za mało, żeby budować klimat. Podobała mi się jedynie początkowa scena w knajpie oraz jeden mord. Powiadam wam - szkoda na to czasu - 2/10