Witam. Pomyślałem sobie, że moglibyśmy się pochwalić swoim najgorszym koszmarem z dzieciństwa. Jestem ciekaw jak dalece sięgała nasza dziecięca wyobraźnia w snach. :)

Moim najgorszym koszmarem w dzieciństwie był zdecydowanie ten, w którym po wyjściu z mieszkania na klatkę schodową (mieszkałem na 5 piętrze 10-cio piętrowego bloku - http://fotopolska.eu/foto/4/4308.jpg - to ten pierwszy 10-cio piętrowiec od szkoły) schodziłem na doł i gdy docierałem na trzecie piętro, na którym jako pierwszym od mojego piatego, było wejście pod windę, zza ściany wychodził wielki warczący tygrys, gdy na jego widok zacząłem uciekać do góry, docierałem na 6-te piętro i tam z kolei zza ściany wchodził warczący lew :) ... na jego widok zbiegałem na parter i pukałem do sąsiadki gdzie mogła przebywać moja mama. Gdy sąsiadka otwierała, spłakany wołałem mame, a ona przychodziła i mówiła, żebym natychmiast szedł do domu. Zanim jednak do domu wracałem, spłakany i w strachu wychodziłem przed klatkę, a moim oczom ukazywał się wielki goryl (coś jak King Kong) i wdrapywał się po oknach. :)) Nagle znajdowałem się w swoim mieszkaniu, w pokoju brata gdzie chciałem zajrzeć za okno by zobaczyć czy ten goryl dalej się wdrapuje, gdy podchodziłem do okna i gdy nos miałem już przy samej szybie nagle za nia pojawiała się wielka twarz goryla, ja się budziłem i wszystko było ok. :))) Ten sen powtarzał mi się co jakiś czas. Jednak nigdy nie potrafiłem w nim się zebrać i reagować tak jakbym chciał. :)

Był jeszcze jeden, taki, w którym górka z której lubiałem w dzieciństwie zbiegać bo była jak na mnie malucha wysoka zamieniała się w przepaść, a gdy już spdłem na doł gdy się odwracałem za mną dalej była górka, a nie przepaść. :))

P.S. Ja od dzieciństwa w snach potrafię latać. A wy ? :))
Przepraszam jeśli był już taki temat.