"rola J spaprana"- przypierdziel chyba totalnie zwariowałeś. O to właśnie twórcom chodziło. Chcieli pokazać zagubionego, zahukanego i wychowywanego w trudnych warunkach ( rodzina przestępców to jednak ekstremalne środowisko) chłopaka. Moim zdaniem, James Frecheville wcielający się w role J idealnie oddał emocje głównego bohatera, który żyjąc w ciągłym strachu i napięciu ( z jednej strony nieustępliwy policjant, z drugiej szalony wujek Pope) w końcu wybucha- opłakując śmierć dziewczyny, daje upust głęboko skrywanym emocjom.
A sam film uważam za kapitalny :-).
pozdrawiam