Dlaczego uważasz ten dubbing za straszny? Jak Ci się nie podoba, to obejrzyj w anglojęzycznej wersji, może wyda się lepszy od polskiego.

To podoba się nie tylko małym dzieciom i osobom sentymentalnym - również tym, którzy cenią artyzm i dostrzegają ogrom włożonej pracy w animację. Piękne tła i kolory, jak również straszne obrazy. Obraz instrumentalną muzykę, przezabawne postacie krasnoludków (zwłaszcza Gapcia i Gburka) i nie mniej zabawne sytuacje - wszak humoru sytuacyjnego tu nie brakuje.

Ten film w całości polega na emocjach. Śnieżka jest głupiutka, naiwna, krucha, słaba fizycznie i psychicznie, książę jest właściwie przezroczysty, bo nic nie wiemy o nim ani jego osobowości, Zła Królowa niewiele mówi, niewiele robi, jest tylko próżną kobietą, która nie jest interesująca, za to krasnoludki są o wiele bardziej interesujące, a cały film charakteryzuje się emocjonalną prostotą. Emocje widzów chcą zobaczyć najszczęśliwsze zakończenie po najsmutniejszych i najbardziej przygnębiających chwilach. I to też dostają. Mimo że nie wiadomo, jak pod koniec książę znalazł Śnieżkę u krasnoludków, skąd się wziął i że po pocałowaniu Śnieżki nie zamienił z nią nawet słowa, tylko od razu wziął ją do swojego pałacu, dając tylko czas na pożegnanie się z krasnoludkami. Czy jednak taki emocjonalny film nie jest fascynujący?

Podobnie emocjonalnymi historiami, w których logika stanowi małą część, są np. "Czarnoksiężnik z krainy Oz" i "Gdzie mieszkają dzikie stwory".

Piosenki są infantylne, ale przecież w "Królu Lwie" piosenki też są infantylne, no poza "Kręgiem życia" i "Przyjdzie czas". W "Małej Syrence" piosenki też są dziecinne, choć muzyka jak zwykle jest świetna.

A ja do tego co powyżej dodam tylko tyle że to jest pierwszy film animowany jaki wyszedł w kolorze. Łatwo się domyśleć że w czasie kiedy został wydany ( rok 37) niezbyt potrafiono się posługiwać programami graficznymi ( bo takich nie było;), więc moim skromnym zdaniem film jest wykonany znakomicie. Sukces tego filmu otworzył drogę dla Wolta Disneya do rozkręcenia interesu filmowego na większą skalę. Kto wie jak by wyglądał świat gdyby się wtedy nie udało...

To był także pierwszy pełnometrażowy film animowany, więc twórcy nie do końca wiedzieli, czy kierować film w styl kina, czy w styl animacji. Pamiętajmy, że nawet zwykłe filmy z lat 30. były prostsze i bardziej teatralne.