Tyle złego czytałem w sieci o tym filmie, że podszedłem do niego z ogromną rezerwą. Czytałem, że to film chory, zboczony, ohydny, będący krypto-reklamą pedofilii, tylko dla świrów, a w dodatku kompletnie nudny. Kurczę, obejrzałem film i stwierdzam, że tylko jakieś, za przeproszeniem, ćwoki ze zboczeniem w kierunku nadgorliwej poprawności politycznej mogą takie rzeczy wypisywać o "Krainie traw". Film jest doskonałym i wnikliwym studium dziecięcej samotności, ukazanej odważnie i bez lukrowania. Poza tym jest hymnem ku czci nieskrępowanej wyobraźni, która jest w stanie sobie poradzić nawet z najbardziej drastycznymi mamentami w życiu. O pięknych zdjęciach już nie wspomnę, oraz o rewelacyjnek kreacji młodziutkiej aktoreczki, na której spoczął cały ciężar dramaturgiczny filmu. Jeff Bridges równie dobry - zarówno w wersji żywej, jak i martwej. To naprawdę trudna sztuka, by o tak przejmujących, dramatycznych i okrutnych sytuacjach opowiadać w ten sposób, by widz miał wrażenie, że ogląda kolejną filmową baśń. Cudeńko.