*warzywa

xP

Ogólnie temat filmu ciekawy.... no ale... 3/10. Trzy razy probowalam go
obejrzec (2 razy dosłownie zasnełam), strasznie nużacy i nieciekawy, fabuła
w ogole mnie nie wciągneła(opis filmu jest bardziej interesujacy). Koniec
koncow oddalam dvd kolezance, a wrecz wcisnelam.

Dam nawet 3/10, nie sądziłem że Gilliam mnie tak zawiedzie.

No niestety nie mogę się zgodzić z twoją opinią. To na pewno nie jest nudny film. Powiem więcej i mówię to po obejrzeniu większości filmów Gilliama - to jest najlepsza jego produkcja. Ten kontrast, pomiędzy dewiacją a niewinnością, sama zabawa kolorystyką i scenografią, nakreślenie postaci, to strzały w dziesiątkę. Podoba mi się w tym filmie praktycznie wszystko, choć jestem w stanie zrozumieć że dla kogoś takie zestawienie to może być za dużo. Warto jednak zaznaczyć że jest on na podstawie książki, która była jeszcze mocniejsza w przekazie. Gilliam mimo wszystko trochę zbastował. Mimo to jest to dla mnie arcydzieło - 10/10.

Nie chodzi mi o to, że film jest zbyt 'mocny'. Bynajmniej. Ten kontrast nie jest pociągający w żaden sposób. Nawet nie wiem czy jest umyślny. Mnie irytował, ale bardziej jeszcze mierziło mnie upychanie scenariusza głupimi monologami.

Rozumiem, że komuś się może podobać "KT", ale najlepszy? Kpisz.

Ten kontrast jest umyślny, bo umyślny był również w książce. To jest główne założenie tej historii. Tobie to nie przypasowało, mi tak. I owszem potwierdzam że jest to w moim odczuciu najlepszy film Gilliama, chociaż 12 małp jest tuż za albo nawet na równi.

To świat widziany oczyma małego dziecka. Jeśli tego nie zrozumiałeś, to nie dziwię się, że film Ci się nie spodobał.

Nigdy nie byłem małym dzieckiem, urodziłem się w krawacie i z zarostem.

nie powinieneś oceniać Gilliama za "seks za warzywa" itp. on tylko wiernie przekazał treść książki, wg. mnie Kraina traw jest mistrzostwem adaptacji i to powinno byc oceniane jak dla mnie 8/10

Boże, dziekuję Ci za przyciski przewijania do przodu w Bestplayerze.
Amen.

hmm, ja bym się zastanowiła, czy film ten stara się upodobnić do klimatu burtonowskiego. Uważam, że to zupełnie inna stylistyka mimo wszystko. Burton układa fabułę na kształt baśni, oczywiście opowiada o ludziach niedostosowanych, wrażliwych, outsaiderach. Z kolei w tym przypadku mamy z czym innym do czynienia, tak mniemam. Chodziło chyba o ukazanie piekła ludzkiej psychiki. Jest to bardzo surrealistyczne według mnie. To coś z czym do tej pory się nie zetknęłam. Hmm..powiedziałabym przerost formy nad treścią, czasem zbyt duża kumulacja tych "dziwności" wywołuje takie oto znużenie. A może właśnie ten film taki ma sens- ma szokować, epatować dziwactwami, chorymi fantazjami. Zresztą czy sztuka zawsze ma mieć jakieś przesłanie....?

Zanim zaczniesz oceniać film - przeczytaj książkę. Książka i film doskonale się uzupełniają, polecam również obejrzenie scen wyciętych.

Pokochałam książkę, gdy dowiedziałam, się że wyszedł film i to reżyserii Gilliama - musiałam zobaczyć. Film jest dziełem, wyobrażeniem innego dzieła. Chory, szokujący, niezwykły. Jak powiedział Gilliam o książce - F***ing wonderfull!