Według mnie twórcy filmu w ogóle nie zadbali o budowanie napięcia. Widziałam filmy typu "The Blair Witch Project", czy "Paranormal Activity", w których de facto nic konkretnego się nie dzieje i nie widać co tak na prawdę straszy, a widz ogląda te obrazy siedząc wbity w fotel z przejęcia. W przypadku "Kroniki opętania", która powstała podobno na faktach jest jakaś fabuła dająca możliwość stworzenia ciekawego scenariusza, ale poza opowiedzeniem mrocznej historyjki ten film niewiele ma wspólnego z horrorem.

Kilka scen zasługuje na uwagę, szczególnie, gdy Em jest już zupełnie opętana przez demona (twórcom udało się nawet nieźle ucharakteryzować dziewczynkę, by wyglądała demonicznie). Całość filmu jednak jest słaba, brakuje spójności poszczególnych części składowych, rozwijania akcji w sposób przyczynowo-skutkowy. Nie ma elementów zaskoczenia. Muzyka zupełnie nie pasuje do filmu grozy, chwilami jest chaotyczna i wręcz przeszkadza w skupieniu się na oglądaniu.

Scenariusz jest słaby. Dziwi mnie na przykład, że matka która spędza czas z córkami w domu przez wiele dni nie zauważa, że z młodszą z nich dzieje się coś niedobrego - dziecko nawet z wyglądu zmienia się z chwili na chwilę, nie mówiąc już o zachowaniu.
Sam demon w moim odczuciu jest ukazany zbyt dosłownie - to, że wstąpił w kogoś jest rozumiane tak, że fizycznie tkwi we wnętrznościach danej osoby, do tego stopnia, że jest to widoczne na zdjęciach z tomografu. Opuścić nosiciela może wyłącznie wypełzając przez jego usta, po czym upycha swoje cielsko do szkatułki i staje się niewidzialny - jako coś niematerialnego czyha na swoją ofiarę, mamrocząc od czasu do czasu w słyszalny sposób jakieś smętne kwestie.

Kontrowersyjne jest też to, że demon pochodzi z Polski. Według mnie skoro demon miał być koniecznie żydowski mógłby mówić np. po hebrajsku i też byłoby egzotycznie. Polska jest tu kreowana niemal na drugą Transylwanię :P Utrwala się stereotyp, że wszystko co najgorsze pochodzi z naszego kraju. Brakowało mi jeszcze tylko, aby w jednej z końcowych scen, gdy główny bohater (ojciec) pyta młodego żyda co zamierza zrobić ze skrzynką, ten miałby odpowiedzieć, że odeśle ją tam skąd ona pochodzi, czyli z powrotem do Polski. Byłaby to kropka nad "i" jeśli chodzi o uprzedzenia.