Terence Rattigan napisał sztukę, która wystawiana w Londynie, cieszyła się dużą popularnością, w rolach głównych małżeństwo aktorski Vivien Leigh i Laurence Olivier. Powstający film Oliviera miała być z udziałem znanej amerykańskiej gwiazdy i wielkiej aktorki Marilyn Monroe. Dzieło powstawało w trudzie, bólu, niechęci, MM swoim swobodnym, lekkim podejściem do życia, pracy doprowadzała Oliviera niemal do załamania nerwowego i nienawiści, porzucił na jakiś czas reżyserowanie filmów.
Wielkie filmy nie powstają w cieplarnianych warunkach i to najlepszy dowód, że współpraca Monroe - Olivier doskonale to obrazuje.
Banalna historia, fikcyjne państwo Karpatia , 1911 rok i koronacja angielskiej głowy państwa. Pojawienie się księcia regenta na uroczystości daje możliwość poznania Elsie Marina, aktorki teatralnej. Hermetyczno - klaustrofobiczny klimat komnaty królewskiej, kolacja, muzyka, konwersacja, riposty, cynizm, sarkazm, gorzko - słodkie sceny wyłaniają talent Monroe. Błyszczy , emanuje urokiem osobistym, uwodzi, daje się uwodzić, celuje ciętymi ripostami, doskonałym poczuciem humoru. Mimika twarzy, sposób poruszania się, modulowanie głosu doskonale zbudowała swoja postać, majstersztyk aktorski.
Laurence Olivier zagrał dobrze. Warto wspomnieć o postaci drugoplanowej, mistrzu Richard Wattis w roli Northbooka, dyskretny poddany księcia, na każde je skonie, uszy i oczy, domykanie wszystkiego na ostatni guzik, trzyma puls na wszystkim, mimika i postawa oszczędna, i minimalistyczna.
Piękne wnętrza, scenografia, kostiumy, muzyka, film ogląda się cudownie dzięki Marylin Monroe.