Bristol, Anglia, XIX wiek. Rodzina arystokratów przygarnia piękną Caraboo (Phoebe Cates). Dziewczyna jest wspaniale ubrana, mówi w dziwnym i nieznanym im języku. Wszyscy dochodzą do wniosku, że musi to być księżniczka z jakiegoś bogatego kraju. Wkrótce staje się wielką atrakcją i cieszy się ogromnym poważaniem. Lokalny reporter wątpi jednak w to, czy Caraboo jest prawdziwą księżniczką...

Jest rok 1817, czasy regencji Jerzego VI. W hrabstwie Devon pojawia się tajemnicza dziewczyna ubrana w żebracze szaty, dodatkowo posługująca się jakimś niezrozumiałym językiem. W Anglii, w tych czasach włóczęgostwo było szczególnie mocno karane. Od wyroku ratuje ją legenda, według której jest księżniczką jednej z wysp Pacyfiku, porwaną przez piratów i zbiegłą ze statku niewolników. Lady Worrall, żona bankiera, pod wpływem tej opowieści postanawia udzielić jej gościny w swym domu. Księżniczka Caraboo, jak sama się nazywa, odznacza się opanowaniem, wrażliwością, wdziękiem i poczuciem godnością, co przekonuje do niej społeczeństwo. Zdobywa jego szacunek, staje się ozdobą salonów, a nawet zostaje zaproszona na bal do księcia regenta. Ale dziennikarz Gutch, który jest zakochany w Caraboo, wciąż się próbuje dowiedzieć prawdy o tej dziewczynie... i w końcu mu się to udaje.

Młoda żebraczka (Phoebe Cates) pojawia się w angielskim hrabstwie Devon. Porozumiewa się niezrozumiałym dialektem, w związku z czym wśród ludzi roznosi się wieść, iż jest egzotyczną księżniczką, porwaną przez piratów. Według rozpowszechnianych informacji miała ona być przewożona na statku niewolników, lecz dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności udało jej się zbiec. Szczególnie interesuje się nią lady Worrall (Wendy Hughes), która postanawia zaopiekować się biedną dziewczyną. Jej wpływ zmienia Caraboo w ozdobę salonów, obdarzoną wdziękiem i poczuciem godności, co zyskuje księżniczce powszechny szacunek. Dziennikarz Gutch (Stephen Rea) nie wierzy jednak w jej pochodzenie. Postanawia dowiedzieć się prawdy...