Nie ma tragedii, ale nie tego się spodziewałem. Ma sporo elementów takiego azjatyckiego dziwadła, w tym podział na te rozdziały, kompletnie niepotrzebny. Trochę jak wydziwienia w stylu Tarantino, ale na szczęście nie aż tak źle.
To wszystko zakłóca odbiór zamiast pomagać. Moim zdaniem narrację powinno się ograniczyć do minimum. Ale cóż, to chyba element specyfiki azjatyckich filmów, oni chyba inaczej pojmują dobry film. Muszą być bezsensowne wtrącenia, dziwna budowa chronologiczna filmu, podziały na rozdziały, znaki wyskakujące na ekran, a nade wszystko teksty i zachowania bohaterów muszą być jakby po paru kielichach. Jak z psychiatryka, jakby to wszystko byli ludzie z autyzmem i zaburzeniami emocji. Mimika, wypowiedzi, zachowania, reakcje. To wszystko jest w tych azjatyckich produkcjach dziwnie upośledzone. A może Azjaci rzeczywiście tacy są? A przecież da się inaczej, Ip Man na przykład był bardzo fajny, jeśli dobrze pamiętam. Europejski? Nie, chyba po prostu... normalny.
Spodziewałem się grupy dobrych złodziei, która jest silna, niezwyciężona, sieje postrach i przede wszystkim zwycięża, a nie ginie jeden po drugim przy pierwszym poważnym starciu. Zawiodłem się. W połowie zaczynałem już bardziej kibicować ich przeciwnikowi, tacy byli słabi. Klepał ich w pojedynkę. No i został niejednoznacznie narysowany - najpierw taki zły i wgl, a potem walczy z dzieciakiem na ręku i jeszcze oddaje za niego życie (a wcześniej chciał go zabić). Można zmienić punkt "kibicowania". Nie lubię takich filmów.