W dzień premiery obejrzałem nowy film w reżyserii Pasikowskiego "Kurier". Jest on luźno oparty na wspomnieniach Jana Nowaka-Jeziorańskiego "Kurier z Warszawy". Mimo, że kilka dni temu odświeżyłem sobie tę znakomitą książę i opinii, którą podzielam, że żaden film nie dorównuje literackiemu pierwowzorowi film mnie nie zawiódł. To solidny kawałek dobrego wojenno-sensacyjnego filmu zrobiony naprawdę przekonująco. Takiego filmu jeszcze nie było - ukazującego polski dylemat, dylemat kraju walczącego, krwawiącego, porzuconego i oddanego nadchodzącym ze wschodu nowym okupantom. Przeczytałem naprawdę dużo książek na temat powstania warszawskiego, dorobiłem się oczywiście swojego zdania na ten temat. Wszystkie te lektury poszły w kąt gdy oglądałem w filmie scenę narady u komendanta głównego AK gen. Bora ukazującej dyskusję o tym czy bić się w Warszawie czy nie. Ta scena naprawdę robi wrażenie, przypomina grecką tragedię, w której jej bohaterowie wiedzą, że rozwój wydarzeń idzie w kierunku tragedii ale cokolwiek by zrobili jest ona nieuchronna. To bardzo ważna scena, która uświadomiła mi to, że są skarby naszej kultury i przeszłości, które bezwzględnie musimy chronić ale jesteśmy i my: Polacy, naród - nosiciel wartości, które stanowią o tym kim jesteśmy, wtedy, w 1944 r. naród postawiony w sytuacji bez wyjścia a raczej w sytuacji, w której wszystkie wyjścia są złe ale w imię tych wartości trzeba podjąć decyzje prowadzące nawet do zguby.
Oczywiście pamiętać trzeba, że jest to film a więc pewnego rodzaju fikcja mająca swoje słabości. Jednak, co z przyjemnością stwierdzam, nie ma w nim aktora źle grającego swoją rolę. Dobrze zrobiona jest też scenografia a wojna, choć ta wielka toczy się w tle akcji pokazana jest przekonywująco. Oczywiście nie będę zdradzał szczegółów akcji zachęcam jednak do obejrzenia tego filmu, ja na pewno do niego powrócę.