Szłam z pewną obawą na ten film. Bałam się, czy aby nie okaże się brzydkim epizodem w polskiej kinematografii. Można dyskutować o tym, co było z sensem a co nie. Prawda jest taka, że Powstanie Warszawskie i decyzje z nim związane były niezwykle trudne do podjęcia w obliczu świadomości braku wsparcia. I tak naprawdę właśnie to obrazuje ten film- samotną walkę, gdy z góry wiadomo, że będzie ona przegrana.
.
Uważam, że dużym nieporozumieniem są niedopatrzenia techniczne, np. okulary z antyrefleksem, które ma na nosie Pazura... Wymieniać jeszcze można.