Uczucia mam mieszane, jakoś tak za dużo tutaj modelingu, a za mało pokazania trudnego problemu, jakim jest obrzezanie kobiet. W konsekwencji, kiedy nagle okazuje się, że właśnie ten moment jest najważniejszym momentem w życiu Waris, to jakoś nie pasuje. Wcześniej widać beztroską kobietę, która wspina się po szczeblach kariery, po której nie widać doświadczonej przez nią traumy. I nagle przekazuje ona prawdę światu o sobie, w szczytnym celu, ale dlaczego w filmie to zaledwie dodatek do sesji zdjęciowych?

Zastanawiają mnie jeszcze dwie rzeczy: reakcja lekarza/pielęgniarza z Somalii, który nie tłumaczy słów lekarza polecającego jej zabieg, ale krytykuje jej próbę zerwania z tradycji. Waris przeżywa jego słowa, ale jednocześnie wraca dokonać zabiegu, nie widać, żeby ten ważny moment zerwania z tradycją, w której przyszła na świat, był dla niej trudny czy przełomowy, słowa Somalijczyka nie wywierają aż takiego wrażenia. Czy tłumaczy to sobie jakąś misją? Zdrowiem?

Brakuje mi też wątku z matką, wiadomo jak ważna była dla niej ta relacja, ale niewiele się z filmu na ten temat dowiadujemy, a rozmowa z nią przecież była decydująca, matka usłyszała od niej pytanie, dlaczego jej to zrobiła, dlaczego na to pozwoliła, o czym można dowiedzieć się z wywiadów z modelką. Tym sposobem nagle ze świata modelingu, z beztroskiej Waris, która biegnie do ukochanego w Nowym Jorku przeskakujemy do wywiadu jej życia. I dlatego tylko dobry, choć nawet miałam chwilę wahania nad "niezły".

Przyznam, że książki nie czytałam, więc nie mam porównania.