Magdalena Cielecka i Marta Nieradkiewicz otrzymują w "Lęku" rolę życie grając bardzo wyniszczone emocjonalnie oraz fizycznie kobiety. Głos na temat eutanazji w tym filmie jest bardzo klasistowski, niestety chłodną kalkulacją przypomina, że to nie jest rozwiązanie dla każdego. Na samo podjęcie decyzji o wspomaganym samobójstwie potrzebne są pieniądze. A eutanazja nie jest w Polsce legalna. Film opowiadając o tym temacie obejmuje bardzo subtelne środki wyrazu. Bardzo wiele w tym filmie dowiadujemy się z oczu bohaterek. Eutanazja nie jest tylko alternatwą rozwiązania męczeństwa życia lub przyśpieszeniem śmierci, ale otwarciem wobec przemilczanych słów w relacji z drugim człowiekiem. Niechęć czy chęć do życia nie jest w tym filmie zobrazowana w sposób oczywisty. Nie jestem w stanie odpowiedzieć sobie na pytanie czy główna bohaterka wegetuje czy do pewnego momentu jednak walczy i odkąd chciała przyśpieszyć swoją śmierć. Obraz porusza tematykę eutanazji w sposób bezstronny, nie odpowiada się za żadną z stron. W filmie nie ma publicystyki stworzonej w podgatunku "kina drogi". Siostry są napisane na zasadzie prostych antagonizmów - dama z warszawskiej palestry i nadwrażliwa, roztrzepana dusza. Aktorki doskonale prezentują ambicjonalną rywalizację w rolach, którą determinuje różniący je status materialny. Magdalena Cielecka bardzo dzielnie walczy z swoim emploi, ale jednak nadal jest w nim. Czekam na jej rolę, np. woźnej z Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego. Marta Nieradkiewicz znów gra zagubioną i pełną miłości kobietę, niestety nie wychodzi z swojego emploi. "Lęk" to kino będące świetnym przykładem tego, że zechcemy najbardziej poznać drugiego człowieka dopiero w obliczu nieuchronnego końca. Zwłaszcza kiedy ma to wymusić na nas przewartościowanie własnego życia. Nie ma w tej historii uproszczeń, łatwych odpowiedzi, ideologicznych napięć. Opowieść o wolność i pogodzeniu się z czyjąś niezależnością. Czy śmierć to jedyna rzecz, której nie możemy zaplanować, chociaż nie powinno się nam tej wolności odbierać? Czy choroba odbiera nam godność? Czy eutanazja sprawia, że można decydować o własnej śmierci? Obraz doskonale mówi o mechanizmie decyzji i konsekwencji. Miałem ogromne skojarzenie z " Smak wiśni" Abbasa Kiarostamiego, filmem gdzie główny bohater chcę zapłacić komuś za wspomagane samobójstwo. Wszystkie momenty bólu i ciszy tną jak brzytwa.