Zapożyczeń tu co niemiara, ale Lenzi miał ciekawy pomysł. Zamiast powtarzać Walkę o ogień scena po scenie, co zapewne zrobiłby Bruno Mattei, ukazał inne epokowe odkrycie: wytop żelaza. Co prawda nie sposób się nie zdumieć, jakim cudem banda prymitywów z powodzeniem wyrabia miecze, gdy wyżej rozwiniętym cywilizacjom dojście do tej sprawności zajęło wieki. Perfekcyjna fryzura, lśniące bielą zęby i makijaż panienek jaskiniowych to w kinie tego typu norma, Walka o ogień była chwalebnym wyjątkiem. Mamy wybór: albo potraktujemy wszystko jako absurd obliczony na szybki zysk, albo dopatrzymy się w tym szaleństwie baśni dla dorosłych, przypowieści, w której anachronizmy są dopuszczalne, jeśli wyraża się przez nie morał: "Postęp cywilizacyjny wyzwala w człowieku najgorsze cechy." Niby nic odkrywczego, ale na tle fantasy nie wyrażających absolutnie żadnej myśli jest to już coś nie do pogardzenia.