Jeden z pierwszych włoskich filmów sci-fi. Oczywiście zrobiony na zachodnią modłę.
Mało emocjonujące to kino, mimo że na ekranie ważą się losy świata. Amerykanie wysyłają rakietę na księżyc (napędzaną energią atomową). Niestety wszystko ulega awarii i pilot musi się ewakuowac. Tymczasem pozbawiona kontroli rakieta uderza w asteroidy i kieruje je w stronę ziemi. Zagłada zdaje się byc nieunikniona.
W praktyce wygląda to jednak tak- grupka marnych aktorów ubranych w mundury siedzi przed monitorami i dyskutuje o tym co zrobic w takiej sytuacji. Przypomina to zabawę dzieciaków w stację kosmiczną. Rzucają oni ciągle jakimiś niby-naukowymi zwrotami i wysnuwają absurdalne teorie. W czasie pierwszych 30 minut znacznie bardziej interesujący był zakład jednego z bohaterów o to czy pocałuje twardą panią doktor, niż sam wylot w kosmos. Późniejsze dysputy o katastrofie są przedstawione równie topornie. Finał nieco bardziej dynamiczny, ale nie ratuje to całokształtu.
Jestem pod wrażeniem strony technicznej. Takiej scenografii i efektów mogliby się powstydzic amerykanie. Zwłaszcza jeżeli chodzi o ostatnie 10 minut, przedstawiające totalną panikę tuż przed dotarciem komet. Gdyby tylko scenariusz był lepszy, na pewno coś by z tego wyszło. A tak... Nie polecam.