"Lady in the lake" byłoby może całkiem intrygującą pozycją, gdyby nie fakt, że... tak bardzo irytuje. W swoim czasie film reklamowany był jako wysoce nowatorski ze względu na próbę ukazania całej akcji z punktu widzenia pierwszej osoby.
Brzmi ciekawie, szkoda tylko, że przy okazji, Montgomery poszatkował literacki pierwowzór, stosując skróty fabularne, zmieniając lub całkowicie usuwając istotne wątki i postaci (pozbyto się m.in. praktycznie wszystkich scen plenerowych, w tym tych rozgrywających się nad tytułowym jeziorem). Dodatkowo, akcję umiejscowiono w okresie Bożego Narodzenia, co zmienia całą historię w rodzaj jakiejś pokręconej detektywistycznej opowieści wigilijnej.
Efekt jest taki, że z prozą Chandlera łączy ów obraz jedynie nazwisko głównego bohatera, a i to okazuje się być połączeniem wątłym. Marlowe tutaj to pospolity gbur i mięczak w jednym, który dostawszy po gębie kładzie się na podłodze, by stamtąd obserwować rozwój wydarzeń. Pomysł z zastosowaniem subiektywnej kamery rodzi tu zresztą mnóstwo niezamierzenie absurdalnych sytuacji i pokracznie zainscenizowanych sekwencji. Aktorstwo kuleje, dialogi brzmią sztucznie, reżyseria woła o pomstę do nieba. Bez dwóch zdań jest to najgorsza ekranizacja twórczości Chandlera, z jaką dane mi było się zetknąć, a przy okazji po prostu zły film. Niewybaczalne, zważywszy, że powieści tego autora to praktycznie gotowe scenariusze.