Przyznam się, że nigdy nie ceniłem filmu "Lancelot" Bressona, ale też coś każe mi go oglądać za każdym razem, gdy nadarza się po temu okazja. Bynajmniej nie jest tak, że przeszkadza mi ascetyzm użytych przez reżysera środków formalnych (to zresztą dla Bressona charakterystyczne) - ale nie jestem w stanie w pełni przyjąć tego filmu. Znacznie bliższy mi jest film "Percewal z Galii" (1979) Erica Rohmera, też wywodzący się z legend arturiańskich w wersji bretońskiej i podobnie wystylizowany, wręcz teatralny, realizowany w studiu przy symbolicznej scenografii, nawiązującej do gotyckiego malarstwa miniaturowego (przypomina mi się przy okazji "Henryk V" Oliviera z 1944). W moim odczuciu, filmowi Bressona czegoś nie dostaje, a mimo to ma w sobie to "coś", jakąś szlachetną prostotę i prawdę, specyficzny nastrój rozpadającego się na naszych oczach świata. Jedym słowem, trzyma klasę...