Zgadzam się ze zdaniem o jej psychice, co nie zmienia wartości filmu ani nie podważa miłości. Nikt w tym filmie nie stwierdza, że to była wielka obustronna miłość, szczególnie że kobieta opuściła chłopca . Mogli coś do siebie czuć, szczególnie chłopak był w niej zakochany, a dla niej był przeniesieniem do innego świata, po samotnych latach w więzieniu mogła nadać temu, co ich łączyło, jeszcze większej wartości.

to drugie "szczególnie" jest beznadziejne

To była zwykła fascynacja nastolatka dojrzałą kobietą. Normalna sytuacja i gdyby miał on rodziców, którzy dbali by o dobry z nim kontakt, to by nigdy nie doszło do tego chorego romansu. A Hanna gdyby miała zdrową psychikę to by nigdy nie dopuściła do całej sytuacji.
Nie uwierzę w żadne pozytywne przebłyski w tym filmie, dla mnie to kolejna produkcja próbująca wmówić nam patologię jako normalność pod przykrywką wielkich uczuć wyciskajacych łzy z oczu:-P

Nie wiadomo, czy gdyby miał kochających rodziców, nie doszłoby do tego. Pewnie gdyby dbali o wpajanie mu światopoglądu mając dobre chęci i dając miłość, byłoby większe prawdopodobieństwo, że żyłby jak go nauczyli i wg norm, ale myślę, że wszystko nie jest takie proste i zdarzają się różne historie w życiu.

Właściwie to mi przypomniało "Lolitę" Nabokova