Dokładnie takie samo miałem odczucie - film o niczym, tylko że moim zdaniem - o dziwo - wcale nie odbiera to uroku tej produkcji, co jest na porządku dziennym w filmach, których fabuła jest tak nieskomplikowana, pozbawiona gradualizacji napięcia czy "wielkiego finału". W "Londyńskim bulwarze" na pierwszy rzut oka brakuje "porywającej" fabuły. Ale to tylko pozór, bo pod maską melancholijnego klimatu i oszczędności w dialogach, scenografii kryje się drugie dno o wymiarze bardziej psychologicznym. Ten film nie jest o jakiejś konkretnej akcji, dlatego ni to thriller, ni sensacja czy dramat... To jest film o "węwnętrznej stronie" kilku bohaterów - o kryminaliście, który bezskutecznie chciałby rozpocząć uczciwe życie, o nieszczęśliwej aktorce, która również bezskutecznie szuka bliskości, o niespełnionym artyście, któremu nie pozostaje nic innego jak ostatecznie strzelić sobie w łeb... Przy czym wszystko to nie jest podane wprost - jak na tacy dla mało wymagającego widza. Świetne role Farrell'a, Knightley i Thewlis'a, świetny nastrój melancholii, podsycany mistrzowskimi w swej zamierzonej ubogości dialogami i soundtrack'iem...

Każdy ma prawo do swojego zdania, ale z pewnością nie zasługuje ten film na tak niską ocenę! Moim zdaniem niezłe kino akcji, dobrze się ogląda. Nie jest to skomplikowana produkcja, ale nie każdy film taki być musi. Reasumując śmiało można obejrzeć w wolny wieczór.