Ludzie honoru
- podstawowe informacje
- Opinie i Nagrody
- multimedia
- pozostałe
Świetny dramat sądowy. Kapitalna rola Nicholsona, dobra obsada, wciągająca fabuła. Ale nie jest to, przynajmniej nie był dla mnie, film z rodzaju tych, gdzie po ostatnie scenie czujesz radość, czy wręcz euforię (jak np. "12 gniewnych ludzi"). W moim przypadku pozostało raczej zmieszanie. Film zmusza do zastanowienia, jeśli oczywiście nie potraktujemy go jako ciekawą, prostą historyjkę. Co sądzicie o wyniku rozprawy? Według mnie nie był do końca sprawiedliwy.
"Winni zachowania niegodnego żołnierzy". Tym zdaniem potępiono nie tylko zachowanie Dawsona i Downeya, ale również całą "falę". A więc uznając ich winnymi uznano winnymi wszystkich żołnierzy, którzy falę stosowali. A przecież było to zjawisko powszechnie akceptowane i stosowane. Moim zdaniem ani oskarżeni, ani nawet Kendrick (mimo swojego zachowania) nie byli winni. Przecież Kendrick również wykonywał rozkazy - Jessepa. To Jessep był winny. Ale podczas swojej przemowy to właśnie on, a nie Kaffee mnie przekonał. Sprawiedliwość jest rzeczywiście ślepa, skoro przysięgli nie mający żadnego pojęcia o realiach, w których znajdowali się Dawson i Downey, mieli ich osądzać. A gdyby Dawson wcześniej nie bronił Santiago? Ten dostałby wtedy wycisk znacznie wcześniej i być może umarł. A przecież to właśnie ostatnie oskarżenie, czyli zachowanie niegodne żołnierza, była najistotniejsze dla oskarżonych. Wydalając ich z armii powiedziano im, że nie są dobrymi żołnierzami i nie są godni nosić munduru. A to właśnie Dawson i Downey byli według mnie "Ludźmi honoru". Sam Santiago miał pecha. Nie nadawał się do tej służby, chociaż nie ze swojej winy. Powinien zostać przeniesiony. Ale chciał donieść na kolegę i to w dodatku tego, który nie pozwalał się nad nim znęcać.
Nie lubię odpisywać na swój post, ale mam jeszcze coś do dodania.
Trochę nietrafnie napisałem na temat Kendricka. Był winny, ale nie do tego stopnia, co Yessep.
Nie sposób też nie wspomnieć o dobrej roli Cruise'a.
Myślę też, że dużą siłą filmu jest też fakt, że nie ocenia na siłę zachowania Downeya i Dawsona. Oczywiście na końcu Dawson sam wydaje sobie ocenę, ale w ciągu całego filmu możemy sobie wyrobić o nim własne zdanie, nie krytykowane, ani nie pochwalane jednoznacznie i zdecydowanie przez Reinera. W końcu pada wyrok sądu, ale jakiś wyrok musiał przecież zapaść. I też nie był zresztą jednoznaczny. Z jednej strony uniewinnienie z zarzutu morderstwa, zrozumienie położenia oskarżonych. Wykonywali rozkaz. Z drugiej strony uznanie popełnienia haniebnego czynu. Być może taki wyrok oznaczał po prostu, że wybrali honor słuchając Kendricka, ale odrzucili sumienie, nie pomagając bezbronnemu.
Przez cały przebieg rozprawy kibicowałem oczywiście Kaffeemu, mając nadzieję na uniewinnienie żołnierzy.
wynik oczywiście był niesprawiedliwy. ale czy nasze życie również takie
zwykle nie jest? według mnie zakończenie było bardzo dobre, i dobrze, że
nie było zupełnie pozytywne. nie lubię happy endów, w 99% są
przesłodzone i nierealne.
ludzie honoru to zdecydowanie dawson i downey. przecież kafee
zaproponował im, aby przyznali się do nieumyślnego spowodowania śmierci,
wówczas dostaliby tylko 2 lata, ale oni do końca bronili swego zdania,
iż wykonali tylko rozkaz dowódcy. woleli spędzić resztę życia w
więzieniu mówiąc prawdę i zachowując właśnie honor i dumę. ważniejszy
był dla nich kodeks i baza, niż własne życie.
co do samego filmu, to jestem pod ogromnym wrażeniem. filmy o tej
tematyce nigdy nie należały do moich ulubionych, ale ten jest wyjątkowo
ciekawy. początkowo akcja trochę się dłuży, co rekompensują nam zabawne
dialogi z cruisem w roli głównej, a od pierwszej rozprawy nie można
oderwać wzroku od ekranu. to zdecydowanie zasługa świetnej obsady,
nicholson i cruise bardzo emocjonalnie wczuwają się w swoje role.
szczególnie widać to na ostatniej rozprawie, kiedy to kafee przesłuchuje
jessepa.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
