Grę aktorską? Ale czyją? Zgodzę się, że pomysł na kontynuację bardzo orginalny. Końcówka również, kiedy okazuje się, że całość tego wszystkiego jest wytworem wyobraźni Martina, podczas oglądania części pierwszej. Ale na litość boską: ciężarna kobieta rodzi w samochodzie, po czym przygniata pedałem gazu swoje dziecko? Aktorka z jedynki idzie z psychopatycznie wyglądającym karłem, w nocy, do starego magazynu przekonana, że czeka tam na nią Tarantino? W jedynce dało się czuć strach tych ludzi, który autentycznie oddziaływał na widza, który zapadał w pamięci. Pokazano te dwie dziewczyny jako słodziutkie, niewinne idiotki, którym zepsuł się samochód i które mimo swojej wrodzonej dobroci padają ofiarą psychola. Jaka niesprawedliwość! Dwójka pozostawiła jedynie obrzydzenie. Niestety, całość jest nieporozumieniem, a w skali filmwebu 1/10.

Skoro cała ta historia była tylko wytworem wyobraźni Martina to nie ma sensu dopatrywać się logiki w zachowaniach jego ofiar.

Ja to bym się trochę spierał co do tego "wytworu wyobraźni". Na końcu widzimy jak Martin ogląda film, ale w tle słychać przecież krzyk dziecka, które to Martin wcześniej zostawił w samochodzie. Przez to ciężko to wszystko zinterpretować jako "marzenie", chociaż byłoby jeszcze głupiej gdyby bohater po skończeniu ze stonogą w żołądku, nagle siedział normalnie w pracy.
Ogółem ciężko jest mi ocenić ten film. Z jednej strony Tom Six udowadnia nam tutaj jak bardzo kontrowersyjny, obleśny i szokujący potrafi być, nie zważając na praktyczny brak umiejętności jego aktorów; dziury w scenariuszu i zachowaniu bohaterów, które ciężko usprawiedliwiać "wytworem wyobraźni" (chociażby przez podaną przeze mnie wyżej nieścisłość), bo nawet jeżeli je ocenimy je przez pryzmat "marzenia", to dalej nie zanika wrażenie ich debilności które po sobie zostawiły. Z drugiej zaś, dostajemy niesamowite ujęcia, świetne użycie czerni i bieli, niesamowicie psychodeliczny klimat (prawdopodobnie jeden z najlepiej zbudowanych jak kiedykolwiek widziałem) no i sama postać Martina, którą śmiało można nazywać nową ikoną horrorów.
Jak dla mnie 5/10, nie dlatego że film jest średni, ale to chyba jedyna obiektywna ocena na jaką ten film zasługuje.