No cóż. Po dzisiejszym wieczorze spodziewałem się czegoś mocniejszego, pełniejszego w swoim wydźwięku i jakiegoś takiego no nie wiem, bardziej smutnego, przytłaczającego, uczącego mnie czegoś nowego. Trochę się zawiodłem.
Gra aktorska świetna. Steve Carell znany mi bardzo dobrze z The Office ma specjalne miejsce w moim sercu i jako aktora bardzo go lubię, aczkolwiek jest to w pewnym sensie trochę problem z racji, że widzę go jako komedianta robiącego głupie i nielogiczne rzeczy, a nie troskliwego ojca robiącego aż nadto dla swojego dziecka. Nie że to coś złego, bardziej męczącego.
Fabuła to swoiste koło (podobne do cyklu uzależnionego). Bohater bierze, ma zjazd, ojciec się dowiaduje, syn idzie na odwyk, udaje że jest wszystko ok, bierze ponownie. I tak w koło. Ugh, po prostu nudne i męczące.
Ciężko mi było przez większość filmu sympatyzować postać ojca. Jego postawy dawały wiele do życzenia, a pobłażliwość i zaufanie do syna, który zawodzi raz po raz to po prostu zbyt wiele jak dla mnie.
Postać Karen natomiast to kwintesencja i świetne podsumowanie filmu. Ta złość, niezadowolenie, cicha mimika twarzy dająca wyraz obawy, nieufności i niepewności to ja. I moim skromnym zdaniem słusznie, gdyż przestałem trzymać kciuki za głównego bohatera po jakichś 30min filmu. Ciągłe zjazdy i porażki, ciężko jest na to patrzeć. I jasne, nie wiem jak to jest być narkomanem uzależnionym od wszystkiego ale serio, przy takim wsparciu jakie ten chłopak dostał od wszystkich to dramat. Obrażony na świat chłopczyk, który spróbował narkotyków i myśli, że poznał świat i wie kim chce się stać. On zna swoją drogę i nigdy z niej nie zejdzie bo jak sam powiedział:"Nie chcę przestać". No cóż. Jak mówi stary klasyk: "Niech ginie". I w ogóle super, bo w końcówce filmy ojciec doszedł do tego samego zdania.
Ogólnie film oceniam jako średni. Nie powalił na kolana, troszkę zanudził, nie nauczył niczego nowego (chyba każdy wie, że narkotyki są złe i niszczą człowieka). Co pamiętam to napisałem. Ciao