Będąc młodą dziewczyną brzydziłam się narkotykami i wszystkimi którzy mają z tym coś wspólnego. Dziś, potrafię trochę zrozumieć uzależnione osoby. Może nie biorę narkotyków, ale coś sprawia że nie patrzę już na nich z takim obrzydzeniem. Każdy chce się oderwać od rzeczywistości, w taki czy inny sposób. Narkoman to ktoś kto nie widzisz innych perspektyw. Stres nie przychodzi z zewnątrz a wypływa z niego samego, z jego psychiki.
Marilyn miała nie dość, że ciężkie dzieciństwo, to jeszcze była obciążona genetycznie. Nie można wykluczyć że nie miała głębszej choroby psychicznej, za to na pewno była o wiele słabsza.

Jednak nie mogę zrozumieć, dlaczego ludzie ją UWIELBIAJĄ? Skąd ta chwała i szacunek? Za co ją tak kochają?
Przecież ta kobieta ma życiorys tragiczny. Nie poradziła sobie z życiem i właściwie zniszczyła je sobie w szybki , prosty i pełen cierpienia sposób. Powinna być widmem które straszy i przestrzega jednocześnie.
We mnie wzbudza niepokój większy niż np. Nancy Spungen. Kiedy patrzysz na tę roześmianą buźkę która zdaje się cieszyć piękną chwilą, a jednocześnie obmyśla plan swojej śmierci...

Ciężko mi za wami nadążyć, ludzie..