Dokładnie, tak jak mówisz, w dodatku jak zwykle wszystko przez jedną tępą dzidę która musiała złamać zasady bo musiała se z trupem starej pobajerzyć

Właśnie to jest największy problem tej fabuły. Nie ma tu ani jednej postaci choćby z IQ na poziomie Forresta Gumpa. Forrest w tym świecie byłby elitą intelektualną.
Nie bardzo rozumiem koncepcji tworzenia światów równoległych, alternatywnych, w których wszyscy ludzie są znacznie mniej inteligentni od przeciętnego mieszkańca naszego świata. Chłopiec się sam okalecza, ale nikt nie reaguje, zamiast tego wszyscy patrzą, pytają dlaczego to robi i proszą by przestał. Niedawno byłem na imprezce, na której jedna z koleżanek za bardzo przechyliła się do tyłu na krześle i upadła plecami i głową na stojącą dalej wersalkę. Trzy osoby będące najbliżej nie potrzebowały na reakcję chyba nawet sekundy, bo był to odruch, działanie instynktowne. A tutaj chłopiec wiele razy wali głową w stół albo w ścianę, a towarzystwo nic. Nie wiem jaki stopień upośledzenia umysłowego trzeba mieć, by naturalne ludzkie odruchy były aż tak bardzo zaburzone i przytępione.
Niektóre postacie tutaj są już pełnoletnie, mózg powinien być ukształtowany. Tymczasem osoby z daleko idącą niepełnosprawnością intelektualną nie czują zagrożenia, gdy widzą, że jakaś siła przejmuje nad kolegą czy koleżanką kontrolę. W dodatku wcześniej były już ostrzeżenia, że zabawa jest niebezpieczna, trzeba się pilnować, być przygotowanym na reakcję, interwencję.
Pomijam głupotę głównej bohaterki, która pozwala chłopcu na "zabawę", bo główna bohaterka to osoba, jak sama stwierdziła, zła i egoistyczna. Raz, że naraziła chłopca na niebezpieczeństwo, dwa, że gdy odkryła, że ten rozmawia z jej matką, nie pozwalała mu zerwać połączenia po umówionych wcześniej 50 sekundach. Siostra chłopca też prawdopodobnie z mózgiem uszkodzonym, być może po jakimś bardzo poważnym wypadku. Zamiast pilnować brata, który nabrał ochoty by dołączyć do zabawy, to obrażona wychodzi z pokoju. Słusznie później obwinia swoją rzekomą przyjaciółkę, winną wszystkiemu co się wydarzyło, ale w tym obwinianiu nie jest konsekwentna. Znowu pozwala jej "wrócić" i dalej siać zniszczenie.
Nie daję 3/10, bo film trzyma jakoś w napięciu, da się to obejrzeć, ale poziom zażenowania rośnie a po seansie jest wzgardliwe "pfu".
Generalnie wolę horrory osadzone w naszym świecie, z opisem postaci zbliżonych do ludzi, z ich przeciętnym w większości potencjałem intelektualnym. Budowanie świata w oparciu wyłącznie o imbecyli jest, moim zdaniem, nieporozumieniem.

Ten film jest pewnym rodzajem metafory w ten nieco inny sposób przenosi nas do świata używek, te spotkania z duchami są tym czym dla młodych eksperymenty z dragami, szukanie rozsądnych i racjonalnie myślących w grupie naćpanych nastolatków to marnowanie czasu. Po za tym to nastolatki, jako matka takowych rozumiem już jak ten okres życia wymyka się wszelkim przewidywaniom z perspektywy człowieka który ma względnie stabilny poziom hormonów.

Zgadzam się z ostatnim zdaniem.