Film raczej dla ludzi którzy wciąż nie podjęli decyzji życiowej odnośnie tego gdzie mają iść i co mają robić. Bardzo dobrze obrazuje wahania pomiędzy wyborem stabilnej edukacji i próby ścigania w korpo z innymi szczurami, a wolnością realizacji marzeń.
Ale główna sentencja brzmi aby się starać, po prostu się starać niezależnie co robisz. Samo staranie może dać spełnienie w tym co się robi i jakiego wyboru się dokonało.
Jak Pani psycholog powiedziała, że idąc na studia musisz się starać bo inaczej nic z tego.
Jeżdżąc na desce też trzeba się starać. Czeka to każdego z nas, bo czas nie staje w miejscu i młodość, brak zmartwień jutra nie będzie wieczny. Młodość ma nas przygotować do udźwignięcia ciężaru reszty życia, co wcale nie musi być ciężkie jeżeli będzie się to realizować z głową.
Każdy z nich wybrał inną drogę życia, najprawdopodobniej każdy z nich wybrał to co sami uważają dla siebie za najlepsze. Bo tak na prawdę nie zależnie co się będzie robić, ważne aby być szczęśliwy niezależnie co od nas ludzie oczekują, a właściwie tutaj rodzice. Chcą dla nas dobrze, ale raczej powinni nam pozwolić podjąć świadomą decyzje co mamy zrobić ze sobą. Ojciec tutaj myślę spełnił swoją role, pokazał czym jest praca na budowie i z czym trzeba się mierzyć, on nie chciał ani pracować na budowie ani ubierać się w krawacik.
Można jeździć na desce i być porządnym człowiekiem. Po prostu jedni tworzą coś fizycznego własnymi rękoma, inni zagłębiają się w logistyczny świat inżynierii, a inni tworzą kulturę tego świata.