Trudno nam w trakcie zagłębiania się w obraz mistrza samemu zadecydować za kogo trzymamy kciuki w całej tej historii. Z jednej strony bezbronna kobieta skazana za śmierć człowieka, którego zabiła w obronie własnej. Z drugiej strony jej maż, niesamowicie przebiegły i inteligentny, wydawało by się, że działający bezbłędnie. Ułożył cały plan perfekcyjnie, planując go przez długi czas i nawet w momencie gdy sprawy zaczęły rozwijać sie nie po myśli, ani na sekundę nie widać po nim rozpaczy, czy załamania. Od razu wie jaki kolejny krok wykonać, aby nie wpaść. Ale kto ma tak naprawdę racje? Kto tu jest tak naprawdę bardziej poszkodowany? Czy sytuacja w której jest się obwinianym o coś czego się nie zrobił0o nie jest równie upokarzająca jak życie u boku osoby, która Cię nie Kocha? I nieustannie oszukuje, kłamie i ukrywa co tak naprawdę się działo między nią, a innym mężczyzną. Przecież ona go zdradzała, ukrywała przed nim ten fakt, nawet w momencie gdy była szantażowana i nie miała stuprocentowego poczucia bezpieczeństwa... Czy to nie logiczne, że została urażona jego duma? Czy to nie logiczne, że w złości i pragnieniu zemsty życzył jej śmierci? Wiele pytań się pojawia w trakcie i pozostaje po zakończeniu seansu... Każdy znajdzie na nie inne, swoje własne odpowiedzi.
Idealnie skonstruowana fabuła, napięcie nie ustępuje nawet na chwilę, niesamowicie dopracowana intryga, dreszczyk emocji, ciarki na plecach. Hitchcock w idealnej formie, niesamowity film.