Rodzinka odziedzicza dom z przynależącym do niego lokalem, który od wielu lat wynajmuje przyjaciółka ojca, który przepisał majątek swojej rodzinie i płaci za to niski czynsz. Rodzina uprzejmie zwraca się do niej z informacją o tym, że ceny poszły w górę i zaproponowali jej nową umowę, która mimo wszystko jest atrakcyjna (patrząc na aktualne ceny najmu innych, porównywalnych lokali w tej okolicy). Kobita strzela focha, nawet nie próbuje negocjować i uważa, że jej się należy, bo kumplowała się z gościem, który zmarł. Rodzina więc próbuje raz, drugi, trzeci, ale najemczyni idzie w zaparte, jednocześnie odzywając się z pogardą do wspomnianej rodziny. Ot, wychodzi z założenia "Należy mi się". Zamiast spróbować wynegocjować jeszcze lepszą cenę, albo dogadać się, że 2-3 miesiące będzie wynajmować po starej cenie, a w międzyczasie poszuka nowego lokalu, to bezczelnie zatrudnia nowych pracowników i dalej jest opryskliwa.

Koniec końców dostaje pismo z sądu, że ma tydzień na to, aby się wynieść i dopiero dociera do niej, że nikt nie będzie się z nią bujał w nieskończoność. Każdy ma swoje wydatki i swoją rodzinę (tym bardziej, że kasa z najmu miała iść też dla siostry spadkobiercy).

W tle pokazana jest przyjaźń synów dwóch zwaśnionych stron, która po eksmisji urywa się. Ot, cała historia. W jakim celu robi się takie nudne filmy? Ani tym bohaterom się nie współczuje, ani im się nie dopinguje, ani tym bardziej nie zżywa z nimi w trakcie seansu. Uwielbiam dramaty, ale ten jest zwyczajnie nudny i z nudną historią. Na co liczyła ta kobita ze sklepu? Na to, że do końca życia będzie płaciła po znajomości 1/5 wartości realnego czynszu w tej okolicy? Tylko dlatego, że się przyjaźniła ze zmarłym właścicielem? Skoro ją tak uwielbiał, to dlaczego zatem nie sporządził umowy tak, aby i ona na tym dobrze wyszła?

Dałem 2 tylko ze względu na to, że dzieciaki całkiem nieźle zagrały. Ciężko ocenić wyżej film, który w żaden sposób nie jest w stanie zainteresować widza ani wzbudzić w nim emocje, czy współczucie.