No właśnie. To jeden z tych filmów, które swoim blaskiem przyćmiewają literacki pierwowzór. To ciekawe, bo film zaliczono do kategorii "dramat" i "romans". W przypadku książki byłby to już tylko "dramat". Zamysł jest kompletnie inny, opowiada ona o przemianie duchowej kobiety i wstrząsającej zmianie w postrzeganiu świata. Bez żadnej miłości i wzruszającego, lecz pełnego nadziei endu. W tej chwili nie wiem, co oceniłabym wyżej. Z jednej strony ciepły, wzruszający, nasycony emocjami film, a z drugiej książka - wstrząsająca, smutna, tragiczna. Ale też bardziej życiowa.
Nie mam pojęcia, co zrobiłabym na miejscu Kitty. W momencie kiedy postanawia zrobić wszystko, byle tylko odzyskać szacunek do siebie, myślałam, że wybuchnę płaczem z żalu nad tą kobietą.
A co wy na to?