Na wstępie oświadczę, że nie miałem wobec tego filmu wielkich oczekiwań.
Śmiem nawet powiedzieć, że trafiłem na niego przypadkiem. Z małą pomocą znajomego i kasy kina.
I gdyby złości jakiej przyszło mi doświadczyć z powodu pomylenia sali było mało, to Pan Manglehorn wcale mi nie pomógł.
A na początku nawet na niego liczyłem !

Film opowiada o miłosnej rozterce głównego bohatera.
Sposób w jaki opisuje on swoje uczucia można jednak porównać do wyznań kochasia ze szkoły podstawowej który oglądnął kilka popołudniowych seriali, a teraz powtarza to co udało mu się zapamiętać, myśląc o swojej nieszczęśliwej miłości. O przysłowiowym, młodzieńczym ``koszu``.

I tak też ciągnie się ta historia, ciągnie i ciągnie.
Przepełniona wzdychaniem naszego bohatera z off`u, i mało efektownie nakładającymi się na siebie ujęciami przeplata w sobie problemy z synem i otwierania popsutych zamków.
Można też dowiedzieć się jak dużo kosztuje tygodniowy pobyt kota u weterynarza, oraz jak zbudowany jest koci brzuch.

I chyba w ogóle to ten film powinien mieć jakiś bardziej koci tytuł.