byłem w ciemności, zapadałem się w nią, poznałem koszmar gorszy niż wszystko co mogłem sobie wyobrazić... traciłem poczucie realności, nie dostrzegałem tego co mi najbliższe, tych którym zależało na mnie, nie wiedziałem czy żyję, czy żyłem.., i kiedy zniknę i co będzie po mnie, gdzie będę w tym ja... czy jestem , czy będę, to się okaże, ale wiem jedno... trzeba podjąć walkę, zrozumieć czym jest zło a czym dobro... trzeba skupić się na celu, na miłości, nie patrzeć w tył ani w przód... jestem tu i teraz, jeżeli i wy to zrozumiecie..., to odnajdziecie drogę ku wybawieniu, a na końcu... nie... końca nie będzie... to tkwi tylko w waszej głowie, największym koszmarem jest własny umysł, jeżeli to zrozumiecie to wszystko stanie się oczywiste..., że sami jesteśmy własnym sterem, a kierunek jest zawsze jeden i nieskończony... trwa wiecznie i nic tego nie zmieni... jesteśmy wolni i wybawieni, odnajdźmy dobrą drogę, zejdźmy z tej złej, nigdy nie jest za późno, za późno aby zrozumieć, że liczy się tylko jedno... , liczy się tylko abyś "powstał" i nigdy już nie klękał. Żyj i pozwól żyć a twojemu szczęściu nie będzie końca.