ale wersja kinowa wyszła całkiem znośnie. Można kilka razy się uśmiechnąć, nie ma scen ewidentnie żenujących. Widać za to brak czasu ekranowego, gdyż część wątków została potraktowana po macoszemu (napad rabunkowy na taksówkarza, powód posiadania 2 żon, utrata auta), gdzie powinny być one mocniej nakreślone, a zostały wytłumaczone w 2 zdaniach. Poza tym czasem mam wrażenie, że w Polsce mamy tylko 15 aktorów, a Szyc i Adamczyk to odzwierciedlenia Playboyów.