Jest to bodajże najdziwniejszy film jaki w życiu obejrzałem, miałem to uczucie zarówno podczas jego oglądania jak i już po, gdyż wciąż trudno jakoś racjonalnie mi się do niego odnieść. Z jednej strony mam odczucie, że objerzałem naprawdę dobry film, przedstawiający interesującą i niebanalną historię, umieszczoną w bliżej nieokreślonej przyszłości z nienaganną grą aktorską, wspaniałą ścieżką dźwiękową i intrygującą scenografią, z drugiej zaś strony budzi się we mnie jakieś częściowe zniesmaczenie związane z agresją i nadmiernie eksponowanym erotyzmem, co momentami stawało się wręcz nahalne. Zastanawiałem się nad pozostawieniem tego dzieła bez oceny, jednak stwierdzam, że kreacja McDowell'a jest fantastyczna w każdym calu, a w filmie odnajduję swego rodzaju piękno - od symfonii "Ludwiga Van", przez dynamiczną zmienność charakteru głównego bohatera, aż po czystą i miłą dla ucha angielszczyznę. Oceniłem więc film na 9 i wiem, że jeszcze przez długi, długi czas będę o nim myślał, a pamięć widza po 40 latach od stworzenia filmu jest chyba ważniejsza od jakiejkolwiek noty.