Film odbierany różnie, w zależności od tego, czy ktoś jest miłośnikiem tego zespołu i tej
muzyki, czy też nie. Osoby nie znające historii zespołu i nie czujące tych klimatów bardziej
skupiają się na fabule, która w efekcie pozostaje niezrozumiała, aczkolwiek powiązanie fabuły
z niesamowitymi wrażeniami muzycznymi, może choć trochę pomóc zrozumieć osobom, które
są nawet przeciwnikami ciężkiego brzmienia, że nie są to piosenki o niczym, że każda
piosenka przedstawia nam realia życia, gniew, ból, nienawiść, nadzieję i miłość oraz pamięć o
tych, którzy odeszli. Każda sytuacja na filmie, była odpowiednio zobrazowana muzyką i jeśli
ktoś zna sens piosenek nic nie będzie dla niego tajemnicą, nawet zawartość torby. Dla mnie
cały film był ucztą dla zmysłów, a dzięki głębi obrazu 3D mogłam poczuć się jak na koncercie,
stojąc przy perkusji Larsa, obserwować ruch palców Hammeta na strunach. Nie każdy musi
się tym zgadzać, gdyż są to moje osobiste odczucia po obejrzeniu filmu. Na końcu, gdy
wszyscy grali Orion przy torbie, łezka mi się w oku zakręciła. Szkoda tylko, że z chwilą
pojawienia się napisów obsługa włączyła światło, ale i tak wszyscy siedzieli do końca :)
Słucham tej muzyki więc dla mnie film był rewelacyjny i wrażenia po nim niezapomniane.
Pozdrawiam.