Dla mnie uderzające w tym filmie było przede wszystkim to, ile w tych ludziach jest złości, gotowości do podłości i mściwości. Żadnej refleksji, zastanawiania się nad konsekwencjami. Chyba tylko przygarnięty przez rodzinę Albańczyk zachował jeszcze rozsądek. Ale tak to jest w toksycznych nie tylko rodzinach, ale całych społecznościach zrodzonych z kompleksów i chcących wyrwać się z pokoleniowej biedy. I ten schemat zachowań ulega ciągłemu powielaniu - z ojca na syna, z ojca na syna i tak w nieskończoność. Chyba tylko wyrwanie się z tego toksycznego kręgu daje jakąkolwiek nadzieję.
Wyjątkowo odrażającą postacią jest mamuśka, która dla swojego syna jest w stanie zrobić największą podłość. Nikt w tym filmie nie wygrywa, bo w takich społecznych warunkach nikt wygrać nie może.