Nie jest to film łatwy. "Lars..." nie jest też filmem, na którym oglądając go po 2 w nocy nie musiałem się zmagać, żeby nie zasnąć. Nie jest to jednak winą kiepskiej fabuły, tylko wolnego tempa tego poruszającego filmu. Ogromnymi plusami są gra aktorów i wspaniała muzyka. Film jest bardzo ciepły i zmusza do refleksji. Lars jest człowiekiem, który ma problem z nawiązywaniem relacji z innymi ludźmi. Jeśli dobrze pamiętam, jest to spowodowane przez jego trudne dzieciństwo, podczas którego był odizolowany od innych. Bardzo pragnie nauczyć się, jak kochać drugą osobę, jak okazywać jej uczucia, jak z nią postępować. W tym celu kupuje lalkę, której nadaje imię Bianka i ogłasza, że jest jego dziewczyną. Uczucia Larsa do lalki są tak prawdziwe, że w pewnym momencie widz zaczyna się zastanawiać, czy ona aby na pewno jest sztuczna. Opowieść o tym, jak bardzo pragniemy i potrzebujemy miłości.