Długo szykowałam się do oglądnięcia tego filmu i może też wyobrażałam go sobie zupełnie inaczej...Z początku zainteresowała mnie sama ocena na filmwebie, bo 7,6 jak na francusko-belgijską komedię romantyczną wydaję się bardzo dobrą oceną. No więc oglądnęłam i max mogę dać 7. Początek był naprawdę interesujący, pomysł z zabawką i grą osobliwy, [SPOJLER] następnie scena, w której Cotillard musiała wejść na egzamin w staniku na bluzce też mnie rozśmieszył i w ogóle cała ta sytuacja. Psuć się zaczęło mniej więcej od momentu ponownego spotkania w restauracji, gdzie Julien zrobił Sophie brzydki kawał i zaprosił ją na własny ślub, a biedna myślała, że on jej się chciał oświadczyć, potem sceny się ciągnęły, coraz bardziej gmatwały i jakoś straciły dla mnie cały czar, a już sam pomysł z zabetonowaniem żywcem jak dla mnie bardzo abstrakcyjny (jak zresztą cały film).
Rozumiem też, że reżyser chciał pokazać iż ich miłość jest wieczna i nic jej nie zniszczy i jak wiele są w stanie dla niej poświęcić, ale jakoś mnie ten pomysł nie przekonał i był mało romantyczny (ale to moje osobiste odczucia). [KONIEC SPOJLERA]