Na zło i dobro, na krzywdę i obojętność. Na stereotypy i uprzedzenia. Ten film mierzy się z naszymi niejednoznacznościami, które często rujnują życie. Scenarzyści tkają misternie, fabułę złożoną z kilku historii. I każda prowadzi do zmian w postrzeganiu rzeczywistości. Bohaterowie mają swoje 5 minut, by przyjrzeć się sobie z dalszej perspektywy.

"Miasto gniewu" zrobiło na mnie spore pozytywne wrażenie. Przejdę może natychmiast do najmocniejszej strony filmu - kapitalnej ścieżki dźwiękowej. Podkład muzyczny, to jakieś 30%, może nawet 40% sukcesu całości. Subtelne, gitarowe dźwięki przykuwały do wydarzeń, tworzyły idealny nastrój. Znowu mam czego słuchać. ;)

No i piękne zdjęcia. Szczególnie dobre po zmroku. Kamera filtrowała, i podawała szereg znakomitych ujęć. Pierwszorzędna robota operatorska.

Kilka scen było dramatycznych i szokujących. (UWAGA SPOILER) Szczególnie mocny był moment, kiedy ten rasistowski policjant ratuje swoją ofiarę z płonącego samochodu. O ironio!

Podsumowując: 1h40min konkretnego, ciekawego obrazu, który ma coś w sobie.