Rewelacyjny (jak zwykle) joaquin Phoenix w roli neurotycznego, bylego zolnierza Marines
zmaga sie z wlasna przeszloscia, szukajac akceptacji, milosci i bliskosci drugiego czlowieka.
Przez przypadek trafia na bratnia dusze - oficjalnie filozofa i psychoanalityka (w tej roli rownie
swietny Philip Seymour Hoffman), ale tak naprawde charyzmatycznego guru stawiajacej
pierwsze kroki sekty. Przeplatajace sie przez kilka lat losy ucznia i Mistrza dowodza, ze oboje
potrzebuja siebie w rownym stopniu, dowodzac, ze kazda religia/sekta potrzebuje
gorliwych wyznawcow aby przetrwac.

Ciekawa, wartka akcja na poczatku filmu, niestety wyhamowuje, niepotrzebnie rozwlekajac sie
nad szczegolami autorskiej "psychoanalizy", ktorej obiektem staje sie Freddie. Role, ktore od
poczatku sa jasno przypisane: mistrz - uczen, w sposob niejasny usiluje zaburzyc zona Guru
(Amy Adams), sugerujac widzowi role szarej eminencji, sterujacej sekta zza plecow swojego
meza. Brak konsekwencji w scenariuszu i niepotrzebnie "rozwleczona" fabuła, psuja
niewatpliwie ciekawy pomysl,jakim jest ukazanie amerykanskiej rzeczywistosci lat
powojennych z perspektywy weterana z zaburzeniami psychicznymi i usilajacego to
wykorzystac lidera formujacego sie, zerujacego na traumatycznych ludzkich przezyciach,
ugrupowania.

Film na pewno warty uwagi, ale za dlugi i przynudnawy, na tle ktorego postaci kreowane przez
Phoenixa (Oscar?) i Hoffmana ewidentnie sie marnuja.