Nareszcie dane mi było obejrzeć film piękny, przepełniony magią dziecięcej wyobraźni, a zarazem tak wzruszający, do głębi prawdziwy i życiowy. Naprawdę trudno natknąć się dziś na opowieść o marzeniach dzieci i nie skazić jej przesłodzonym zakończeniem, bolesnym (z powodu braku oryginalności) happy-endem, czy głupkowatym humorem.
"Most do Terabithii" zaskoczył mnie fantazją przeplecioną z codziennymi problemami, zmaganiami czy smutkami. To naprawdę niesamowity film, odbiegający od wyobrażeń na temat filmów fantastycznych dla dzieci czy młodzieży (przyznam, że oglądając go byłam dość sceptycznie nastawiona, oczekując kolejnej, nic niewnoszącej opowiastki, gdzie koniec zamienia się w opływającą miodem, nudną sielankę).
"Most do Terabithii"- wielkie brawa!