Właśnie skończyłem oglądać Most do Terabithii. Do głowy napływa mi mnóstwo myśli. Bajka pozostawiła po sobie sporo emocji. Problem w tym że nie do końca wiem jakich. Tak jak chyba większość z was podszedłem do tego filmu z pewnym dystansem. Szczerze mówiąc nie miałem za bardzo ochoty go oglądać. Jednak świąteczny nastrój i fakt że nie mogłem znieść jak kolejny raz Kevin zostaje sam w domu skłoniły mnie żebym jednak obejrzał. Nie jest to baśń na miarę Niekończącej się opowieści i nie dorównuje efektami Avatarovi, ale treścią przekazuje nam coś bardzo ważnego. Mianowicie że wyobraźnia szczególnie tak ogromną jaką posiadają dzieci jest potężną siłą która potrafi tworzyć cudaa ;0. Pod koniec filmu jest świetna scena w której ojciec mówi do chłopca że Leslie obdarowała go czyś szczególnym i dzięki temu będzie istnieć na zawsze.
Oglądając ten film pomyślałem sobie ze gdybym miał kilkanaście lat mniej bardzo łatwo było by mi uwierzyć w ta bajkę. Realizatorzy nie gimnastykują się żeby jakoś ten świat istniejący w wyobraźni dwójki dzieciaków logicznie połączyć z prawdziwym. Po prostu pokazują że bajka może być wiarygodna. Każdy z nas może sobie stworzyć taki świat.
No dobra..zaspokoiłem się twórczo wiec teraz bardziej poważnie. Fabuła bardzo fajna, realizacja tez dobra, efekty takie jak widać czyli mało ambitne ale nie to najważniejsze bo treść i przesłanie przebija wszystko.