To prawdopodobnie jakaś przypowieść o rozpadzie USA. Jest motyw ukrzyżowania i zmartwychwstania, inicjacyjnego polowania i pożerania zdobyczy-ofiary. Wszystko przeniesione w mityczne lata 60. XX w., kiedy Ameryka przeżywała swój sen o wielkości i dziejowej predestynacji. Rozpad więzi rodzinnych jako symptom degrengolady na wyższych szczeblach organizacji społecznej. Ogólnie wszyscy się nienawidzą, wzajemnie obwiniają, nikt nikomu nie ufa, co prowadzi do rzezi. Być może autor powieści, na której oparto scenariusz, usiłował wskazać źródło postępującej społeczno-ekonomicznej degradacji Ameryki, identyfikując je jako fałszywy u zarania mit kraju wyjątkowego i niezwyciężonego. W takim ujęciu początek lat 60. poprzedniego stulecia mógłby stanowić metaforę trującego nasiona zimnowojennych iluzji, z którego wyrosło pokraczne monstrum amerykańskiego imperializmu, zbierającego swe mroczne, autodestrukcyjne żniwo.

Jeżeli powyższy trop jest błędny, to historia opowiada o dorocznej pogoni za odradzającym się stworem hodowanym w celach rozrywkowych na polu kukurydzy w jakiejś zapadłej prowincjonalnej dziurze. Zatem amerykańskie po wielokroć wtórne bieda-fantasy.

Jeśli chodzi o dekonstrukcję amerykańskich snów o potędze, zakorzenionych w zimnowojennej paranoi i opowiadanych poprzez ukazanie losów jednostek uwikłanych w konsekwencje oderwanej od rzeczywistości polityki mocarstwowej to dużo przystępniejsze, lepiej opowiedziane i zagrane są np. „Łowca jeleni” lub „Hair”.