Oczywiscie rockowa muza z przelomu lat 60-tych i 70-tych to jest to co tygrysy lubia najbardziej. Ale to chyba za malo by film fabularny byl dobry. Cenie Burtona, jego "wizje" trafiaja w moj gust i tzw "wrazliwosc artystyczna", niemniej od czasu znakomitego "Soku z zuka" nie udalo mu sie nakreslic wzglednie spojnej historii, ktora w jakikolwiek sposob "trzymalaby w napieciu" albo autentycznie rozbawiala.
Spoko aktorzy, fajny klimacik,do tego rockowe sentymenty, sek w tym, ze oglada sie kolejne jego filmy bez wiekszych emocji. Kolejne historyjki do niczego nie zmierzaja, staja sie coraz bardziej nijakie, z wyraznym przerostem formy na trescia. Na przykladzie ostatnich filmow Burtona widac, ze sama forma (klimacik), bez tresci, troche nie wystarcza by usatysfakcjonowac widza. I tak moja ocena 6 jest lekko zawyzona, bo jednak Night in white satin na wstepie nastawia czlowieka bardzo pozytywnie.