"Jednak film okazał się być trochę dramatem, trochę horrorem, trochę komedią, trochę fantasy. Np. jedna scena wprowadza nas w komediowy nastrój, a chwile potem zaczyna się krwawa jatka i dobry, główny bohater nagle robi rzeczy złe, okrutne. W jednej chwili się śmiejemy, w drugiej twarz wykrzywia się w mieszance przerażenia, niedowierzania i zażenowania.Tam gdzie powinno być poważnie, robi się śmiesznie, tam gdzie miało być śmiesznie, jest zbyt poważnie."

no to właśnie zdefiniowałeś/aś film Burtona (jakikolwiek). nie powinno tu być zaskoczenia...

Właśnie o to chodzi. Sadzę, że pewne rzeczy celowo zostały " przesadzone" i wyolbrzymione. Genialne jest dla mnie to połączenie, o którym piszesz . Nie każdy potrafi w taki sposób zmieszać komedie, dramat, horror. Mało jest filmów, które sprawiają, że najpierw się boje a dosłownie za chwilę zapominam o tym totalnie i śmieję się do upadłego.Wszystko trzeba odbierać z lekkim przymrużeniem oka bo to Burton właśnie! i ja to uwielbiam.

Miałam podobne odczucia, ale i tak dobrze mi się ten film oglądało, chyba dlatego, że był tak totalnie groteskowy i nierealny, przez co poczułam się zwolniona od oceniania go w kategoriach serio. Oglądając, dryfowałam od rozbawienia przez lekką żenadę i momenty "wtf", znowu do rozbawienia; podobały mi się piękne zdjęcia i dystyngowany sposób mówienia Boskiego Dżonego :). Akcja, trzeba przyznać, bardzo wciągająca, człowiek chce wiedzieć, co będzie dalej.

SPOILER

Szkoda tylko, że na końcu tylko wiedźma zostaje unicestwiona, a ten cały Barnabas za swoje zbrodnie nie dostał nawet kopa w dupę.

Oprócz muzyki trudno się podniecać tym filmem gdyż czym dłużej trwa tym bardziej leci nuda na ekranie .