Słabo. Charakterystyczny zgrzyt, jaki odczuwam przy niemal każdym zestawieniu kostiumów z końca XVIII w (i w ogóle-dawnych) ze współczesną muzyką (nie jest proste zrobić to tak, by się nie "gryzło") to przy całej reszcie problem tak mały, że właściwie pomijalny. Film nie ma w sobie nic ani z klimatu starego domu, rodu wywodzącego się z Anglii czy opowieści o duchach ani z magii filmów T. Burtona z całym specyficznym stylem tego reżysera. Jeśli chodzi o warstwę komediową to tzw. humor często jest absurdalny, chwilami sytuacje komiczne są już tak naciągnięte, że budzi to lekki uśmiech zażenowania, ale śmieszne, zabawne-mało kiedy.

Twórcy filmu chcąc zmieścić wszystko-horror, komedię, fantasy-na dobrą sprawę nie idą w żadnym z tych kierunków tworząc kolorowy misz-masz z mnóstwem wątków rozpoczętych i śladową ilością konsekwentnie prowadzonych i skończonych.

Dziwi obecność w przedsięwzięciu aktorów tej ligi co J. Deep czy M. Phfeiffer, na co raczej będąc na ich miejscu przy takim scenariuszu bym się nie zdecydowała-pomimo (być może) wysokiej gaży i nazwiska T. Burtona jako reżysera. On miał mnóstwo lepszych filmów, oni-mnóstwo ról dających nieporównywalnie większe możliwości pokazaniach ich talentu.

Film obroni się tylko w kategorii "Absurdy-tak źle, że aż dobrze"
Ogółem 2/10