Niestety to jest specyfika wszystkich filmów Żuławskiego., które oglądałem ("Diabeł" - ocena 6, "Kobieta publiczna" - 6, "Na srebrnym globie"-5, "Szamanka" - 4). Część z tych filmów widziałem w kinie, co zmienia percepcję (wtedy nie było komórek, jedzenia w kinie, ani obojętności na rozmowy na widowni). Przeszkadza mi zwłaszcza prowadzenie aktorek - wszystkie mają nerwowe, nienaturalne ruchy i problemy z psychiką.

Po ocenach bardzo widać, do czego widzowie są przyzwyczajeni.

Oceny nie mówią "film jest źle zrobiony", a raczej "naoglądałem się filmów robionych na jedno kopyto i jeszcze nie rozumiem, że można celowo robić inaczej".

Ja zerkam, co też ostatnio ktoś oglądał, a tam pół biedy, jeśli tylko kanon typowych filmów puszczanych jako wieczorne hity w tv, w gorszym przypadku już prawie wyłącznie superbohaterowie z komiksów.

Film jest bardzo dobrze zrobiony, świetne zdjęcia, kostiumy, kreacja świata. Co z tego, jeśli wszystko ginie w pseudointelektualnym bełkocie i krzykach? Wielkie prawdy wymagają prostoty i pokory a tego wszystkiego zabrakło...

Znawca "wielkich prawd"? :D

Bardzo fajny jest ten frazes o wielkich prawdach, prostocie i pokorze, ale to frazes.

Nie masz obowiązku lubić stylu Żuławskiego, nie podoba się - nie oglądaj. Żaden problem. Ale z jakiegoś powodu ty swoje nielubienie musisz przekuć na "ja szeregowy forumowicz wiem, że Żuławski - jeden z najbardziej docenionych na świecie (przez krytyków, filmoznawców i innych reżyserów) polskich twórców - robi wszystko źle". :D

Bo filmy powinny być proste!