Lubię szybkie samochody, lubię filmy akcji, lubię komedie, lubię filmy romantyczne, ale "Nadbagaż" ciężko do którejkolwiek z tych kategorii przypisać.

Na dobry początek poznajemy bohaterkę w końcowej fazie porwania. Porwania zaaranżowanego przez samą siebie, które niespodziewanie przeradza się w prawdziwe porwanie, gdy samochód z bohaterką w bagażniku kradnie pewien młodzian w skórę odzian...

To co będzie można zobaczyć dalej nie ma wiele wspólnego z kinem sensacyjnym (dwie - trzy sceny na cały film). Większa część filmu poświęcona jest ścieraniu się pary bohaterów oraz wątkowi buntu młodej panny przeciwko ojcu który nijak się nią nie interesował. Drugi wątek niczym nowym nie jest, a w filmie jest nieźle przerysowany, zaś przywiązanie dziewczyny do porywacza jest równie irytujące co chęć jak najszybszego pozbycia się tego kłopotu wyrażana przez postać graną przez Benicio na niemal każdym kroku. Jako komedia film jest zaś ... powiedzmy że stonowany. Nie ma tu dużej ilości gagów, a humor utrzymuje się gdzieś ponad poziomu żenującego, ale poniżej wyrafinowania.

W kwestii aktorstwa też raczej nikim się nie zachwycam. Benicio del Toro grał zblazowanego złodzieja samochodów bez perspektyw, a to moim zdaniem mało atrakcyjny zestaw cech dla głównego bohatera. Alicia Silverstone grając wyrażała więcej uczuć, dzięki czemu lepiej oglądało mi się sceny z jej udziałem. Wybija się jeszcze Christopher Walken, chociaż jego rola nie była specjalnie wymagająca - po prostu był i emanował swoją charyzmą.

"Nadbagaż" oglądałem dwa razy. Za pierwszym razem mnie rozczarował, za drugim było nieco lepiej. To nie jest w sumie zły film - jest po prostu niebywale przeciętny. Nie odradzam, ale też i nie polecam.
2/5