Po 14 latach od premiery "Nagiego instynktu" było mi wreszcie dane obejrzeć ten film. Spodziewałem się zwyklego, przewidywalnego thrillerka, z kilkoma scenami łóżkowymi. A tu wielka niespodzianka.

Nie wiem jakie reakcje u widzów wzbudzał "Nagi instynkt" tuż po premierze, ale na mnie zrobił naprawdę duże wrażenie. Film ma niesamowity klimat, atmosferę i bardzo trzyma w napięciu. Zagadkowe morderstwa ciekawią i nie pozwalają widzom na uwolnienie się od ciągłych pytań, czy to aby na pewno Catherine zabija? Czy moze ktoś ją chce wrobić? Albo ma wspólniczkę.
Nie chce mi się aż wierzyć, że ten film powstał tak dawno temu. Na tle obenych thrillerów tego typu, spokojnie daje sobie radę z konkurencją.

Niewątpliwie przynajmniej połowę sukcesu "Nagi instynkt" zawdzięcza Sharon Stone, która w roli Catherine jest niesamowita. Tajemnicza, uwodzicielska, pewna siebie, zdolna do wszystkiego a jednocześnie... ludzka. Michael Douglas jako jej partner wypada dobrze, ale mnie nie zachwyciła jego gra.

Kolejnym plusem jest scenariusz Joe Eszterhasa. Co prawda część dialogów może wydawać sie tandetna, ale nie sposób odmówić tej historii oryginalności, odwagi i sprawnego napisania. Sceny erotyczne są odważne - szczególnie jesli pomyslimy o tym, że światło dzienne ujrzały one ponad 10 lat temu - ale nie przesadzone i zrobione "ze smakiem". A o wielkosci tego scenariusza świadczy choćby scena przesłuchania Tramell, która jest juz od dawna kultowa.

"Nagi instynkt" nie byłby tak dobry bez rewelacyjnej muzyki Jerrego Goldsmitha, która buduje napiecie, tajemniczość i jak dla mnie uszlachetnia tą historie. Magiczny motyw przewodni z filmu już dawno wrył mi sie w pamięć i napewno na długo w niej pozostanie.

Na pochwałe zasługuje też niejednoznaczne - w obecnych produkcjah bardzo żadkie - zakończenie, które teoretycznie wszystko wytłumacza, ale daje widzom mozliwość samodzielnego odpowiedzenia na główne pytania filmu.

8/10